เกษตรตามรอยพ่อ ….ตอน อยู่อย่างพอเพียง ก็มีชีวิตที่มีความสุขเพียงพอ
พี่ สงสัย หวังหมู่กลาง หนุ่มใหญ่วัย 46 ปี ที่อดีตเคยประกอบอาชีพขับรถจักรยานยนต์รับจ้างในเมืองพัทยาเมื่อ 10 ปีก่อน ก่อนที่ภายหลังจะตัดสินใจหันหลังให้กับอาชีพขับรถจักยานยนต์รับจ้างเพื่อมาใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวเล็กๆที่มีภรรยาและลูกชายวัยกำลังเป็นวัยรุ่น ที่บ้านหลังเล็กๆในพื้นที่ หมู่ที่ 1 ต.หนองปลาไหล ซึ่งเป็นที่ดินของตนเอง
พี่สงสัยบอกว่าก่อนที่จะตัดสินใจเลิกขับวินมอเตอร์ไซต์นั้นได้วางแผนการใช้ชีวิตด้วยการไปศึกษาแนวทางการเพาะเห็ดจากศูนย์การเรียนรู้แห่งหนึ่งที่สามารถเพาะเห็ดสร้างรายได้และประสบความสำเร็จในการเพาะเห็ดมาแล้วเพียงหวังนำความรู้ที่ได้มาทดลองเพาะเห็ดที่บ้านครั้งแรกเมื่อประมาณปี 2550 โดยทำโรงเรือนเองในพื้นที่รอบๆบ้าน และไปซื้อก้อนเชื้อเห็ดมาจากคนรู้จัก ซึ่งเห็ดที่ลองเพาะครั้งแรกเป็นเห็ดนางฟ้าและเห็ดขอนขาวการทดลองครั้งนั้นได้ผลดีโดยผลผลิตที่ได้ตนและภรรยาจะนำไปขายที่ตลาดใกล้บ้านและส่งพ่อค้าแม่ค้าตลาดบางส่วนจนมีรายได้จุลเจือครอบครัวในระดับหนึ่ง พี่สงสัยและพี่เล็กผู้เป็นภรรยาจึงมีแนวคิดที่จะขยายโรงเพาะเห็ดเพื่อที่จะเพาะเห็ดให้ได้มากขึ้นและมีการศึกษาขั้นตอนวิธีการอัดก้อนเพาะเชื้อเห็ดจากเพื่อนเกษตรกรที่ทำฟาร์มเห็ดในระยะเวลาหนึ่งและก็สามารถอัดก่อนเพาะเชื้อเห็ดเองได้สำเร็จพร้อมกับการขยายโรงเรือนเพิ่มอีกหลายหลัง คราวนี้มีการเพาะเห็ดหลายอย่างที่เป็นที่ต้องการของตลาดทั้งเห็ดนางฟ้า ขอนขาว เป๋าฮื้อ เห็ดฟาง เห็ดหูหนู ขณะที่แรงงานยังคงมีเท่าเดิมคือ พี่สงสัยกับภรรยาและลูกชาย ทั้งสามช่วยกันดูแล ช่วยกันเก็บ ช่วยกันขายแบบนี้มาตลอดมีรายได้ทุกวันเพียงพอกับการใช้จ่ายและส่งเสียลูกชายเล่าเรียนเหลือใช้จ่ายก็เก็บไว้เป็นทุนสำรองเลี้ยงชีพในการกิจกรรมต่างๆซึ่งชีวิตมีความสุขมากกว่าการออกไปทำงานนอกบ้านตั้งแต่เช้าจนค่ำมืดไม่มีเวลาอยู่กับครอบครัวต้องดิ้นรนต่อสู้ชีวิตกับความเสี่ยงบนท้องถนนที่ต้องแก่งแย่งแข่งขันรับส่งผู้โดยสาร
ทุกวันนี้ครอบครัวพี่สงสัยไม่ได้มีรายได้จากการเพาะเห็ดขายเท่านั้นยังมีรายได้จากการขายกบด้วย ซึ่งก็เป็นอาชีพเสริมอาชีพใหม่ที่พึ่งเริ่มทำให้ปีนี้ พี่สงสัยบอกว่าเมื่อต้นปีได้มีโอกาสไปเยี่ยมบ้านเพื่อนเกษตรกรรายหนึ่งที่มีการเลี้ยงกบขายเมื่อไปเห็นก็มีความสนใจขึ้นมาทันทีจึงได้ไปขอความรู้และศึกษาวิธีการเลี้ยงมาพร้อมกับศึกษาตามสื่อและหนังสือต่างๆอย่างก่อนที่จะไปซื้อลูกกบจาก จ.ฉะเชิงเทรา มาเลี้ยงในรุ่นแรก ประมาณ 1,000 ตัวๆ พร้อมทั้งลงทุนทำบ่ซีเมนต์ซึ่งใช้พื้นที่โรงเห็ดเก่าที่รื้อเห็ดออกไปแล้วเป็นบ่อเลี้ยงลูกกบระยะแรกก็เป็นการลองผิดลองถูกศึกษาไปด้วย กบรุ่นแรกในจำนวน 1000 ตัว พี่สงสัยได้ขายกบที่ขนาดโตเต็มวัยได้ 600 ตัวโดยขายให้กับแม่ค้ากิโลละ 80-90 บาท แล้วแต่ขนาด ซึ่งก็ทำให้มีรายได้เสริมเข้ามาในครอบครัวอีกทางหนึ่ง ในแต่ละวันพี่สงสัยและภรรยาจึงต้องผลัดเปลี่ยนกันทำหน้าที่ทั้งการดูแลโรงเรือนเพาะเห็ดและการเลี้ยงให้อาหาร ทำความสะอาดบ่อเลี้ยงกบ ซึ่งต้องทำทุกวัน การทำบุญชีรายรับรายจ่ายของครอบครัวก็เช่นเดียวกันทำทุกวันเพื่อให้ทราบว่าในแต่ละวันแต่ละปีใช้จ่ายออะไรไปบ้าง ได้รายได้มากน้องเพียงได้หับลบกับค่าใช้จ่ายแล้วเหลือเท่าไหร่ ทั้งนี้ก็เพื่อให้สามารถวางแผนการใช้ชีวิตได้อย่างเป็นระบบและมีแบบแผนในการใช้จ่าย
กิจกรรมในแต่ละวันจึงหมุนเวียนกันอยู่แบบนี้ทุกวันนี้ทั้งเห็ดและกบไม่ต้องไปนั่งขายเองแล้วมีแม่ค้ามารับถึงที่บ้านหรือไม่ก็ไปส่งตามร้าน วันทั้งวันก็เลยใช้ชีวิตอยู่กับการทำงานที่บ้าน เหนื่อยก็พัก หายเหนื่อยก็ทำงานต่อ ต่างคนต่างช่วยแบ่งเบาภาระซึ่งกันและกันทำให้การงานทุกอย่างๆราบรื่นมีความสุขกับครอบครัว ขณะที่ลูกชายก็เรียนจบได้ทำงานมีรายได้แล้วแต่ก็ยังมาช่วยพ่อแม่ทำเกษตรที่บ้านทุกๆครั้งที่มีเวลา ที่บ้านสวนหลังนี้ไม่ได้เป็นเพียงที่อยู่อาศัยที่ทำกินของครอบครัวหวังหมู่กลางเท่านั้นแต่ที่นี่ยังเป็นศูนย์เรียนรู้ของชุมชนที่พร้อมที่จะถ่ายทอดความรู้ด้านการเพาะเห็ดเลี้ยงกบให้กับเพื่อนบ้านที่สนใจด้วยนี่คือน้ำใจของครอบครัวหวังหมู่กลางที่พร้อมจะแบ่งปันให้กับทุกๆคน ที่บ้านพี่สงสัยนอกจากจะเพาะเห็ดและเลี้ยงกบขายแล้วยังมีการปลูกพืชผักสวนครัวรอบรั้วกินได้หลายอย่าง พร้อมทั้งเลี้ยงไก่ไข่ไว้บริโภคในครัวเรือนด้วย พี่สงสัยบอกว่าการทำแบบนี้เพื่อลดค่าใช้จ่ายในครอบครัวอีกทั้งเพื่อใช้พื้นที่รอบๆบ้านให้เป็นประโยชน์สามารถด้วยการหาพืชผักต่างๆมาพูไว้กินไม่ต้องไปซื้อที่สำคัญมั่นใจได้ถึงความสะอาดปลอดภัยเพราะว่าปลูกเองกินเอง ซึ่งแนวคิดนี้ก็เป็นไปตามหลักคำสอนและพรราชดำรัสเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงที่ในหลวงท่านได้ทรงเน้นย้ำให้ประชาชนคนไทยทุกคนได้ยึดถือเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต ซึ่งพี่สงสัยและครอบครัวก็ได้ระลึกถึงและน้อมนำมาปรับใช้ในชีวิตและจะขอร่วมสืบสานปณิธานของพระองค์ท่านตลอดไป
